Перайсці да зместу

Тэст на веданне японскай мовы

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Узор сертыфіката Nihongo Nōryoku Shiken (першы ўзровень)

Тэст на веданне японскай мовы (яп.: 日本語能力試験 Nihongo Nōryoku Shiken) — экзамен па вызначэнню ўзроўня валодання японскай мовай[1]. Праводзіцца ён сярод асоб, для якіх японская мова не з’яўляецца роднай. Экзамен праходзіць штогод у адзін і той ж дзень ва ўсіх краінах-удзельніцах, за выняткам краін Усходняй Азіі, дзе ён праводзіцца двойчы ў год. У выпадку паспяховай здачы экзамена, суіскальніку выдаецца сертыфікат міжнароднага ўзору, які прымаецца большасцю японскіх арганізацый, за выняткам вучэбных устаноў. На тэрыторыі Японіі экзамен праводзіць Японская асацыяцыя садзейнічання міжнароднай адукацыі, а за яе межамі — Японскі фонд. Летні экзамен праходзіць у першую нядзелю ліпеня, а зімні — у першую нядзелю снежня.

Экзамен уяўляе сабой стандартызаваны тэст і змяшчае пяць узроўняў складанасці, сярод якіх суіскальнік можа выбраць найбольш адпаведны яго магчымасцям. Пяты ўзровень, самы лёгкі, патрабуе ведання нязначнай колькасці лексічных адзінак, умення чытаць простыя сказы, у той час як першы, найбольш цяжкі, патрабуе свабоднага валодання мовай[2]

Гісторыя

[правіць | правіць зыходнік]

Nihongo Nōryoku Shiken быў уведзены у 1984 годзе ў адказ на запатрабаванне замежных грамадзян у афіцыйным пацвярджэнні сваіх ведаў. У першым тэсціраванні ўдзельнічала каля 7000 чалавек. Да 2003 года для працы ў японскіх вучэбных установах патрабаваўся сертыфікат «Nihongo Nōryoku Shiken», аднак з 2003 года яны прымаюць толькі вынікі спецыялізаванага экзамену — «Nihongo Nōryoku Shiken». З 2009 года экзамен праходзіць два разы ў год: узімку і ўлетку, але ўлетку толькі для 1-га, 2-га і 3-га ўзроўняў у краінах Усходняй Азіі. У 2010 годзе з-за вялікай розніцы між 3-м і 2-м узроўнем увялі дадатковы прамежкавы ўзровень і ўсяго узроўняў стала пяць[3].

Змест экзамену рэгламентуецца Спецыфікаціяй зместу экзамена (яп.: 出題基準 Сюцудай кідзюн), упершыню апублікаванай ў 1994 годзе і часткова перагледжанай у 2002 годзе. Дадзены дакумент, за выняткам англамоўнага уступу, напісаны цалкам на японскай мове і змяшчае спісы слоў, іерогліфаў, выражэнняў і граматыкі для кожнага ўзроўню экзамену. Згодна Спецыфікацыі, экзамен праходзіць у форме тэста, у якім суіскальніку неабходна толькі выбраць адзін варыянт з некалькіх магчымых, пісаць штосьці на японскай мове ад суіскальніка не патрабуецца.

Незалежна ад узроўня экзамен складаецца з трох частак: лексіка і іерагліфіка, аўдзіраванне і разуменне, чытанне і разуменне — граматыка. Максімальны лік балаў фіксаваны, адрозніваецца толькі час, неабходны на кожны раздзел.

Лексіка і іерагліфіка

[правіць | правіць зыходнік]

У дадзеную частку экзамену ўваходзіць у сярэднім 35-45 пытанняў, у якіх ад суіскальніка патрабуецца акрэсліць верны іерогліф, выбрать адпаведны запіс катаканай ці хіраганай, а таксама падабраць найболей прыдатнае слова для дадзенага сказу.

Складаецца з дзвюх частак, у адной з якіх суіскальніку пры адказе на кожнае пытанне неабходна выбраць верную карцінку з чатырох прапанаваных, выкарыстоўваючы інфармацыю, атрыманую з дыялогу, запіс якога гучыць падчас экзамену. Другая частка аналагічная першай, за выняткам таго, што карцінкі адсутнічаюць, а варыянты адказаў зачытваюцца разам з дыялогам. Запіс з заданнямі гучыць адзін раз і ні пры якіх акалічнасцях не можа быць вернуты да папярэдніх пытанняў.

Чытанне і разуменне — граматыка

[правіць | правіць зыходнік]

Змяшчае 20-30 пытанняў па граматыцы японскай мовы і такі ж лік пытанняў, заснаваных на разуменні сказаў і тэкстаў. Сюды могуць уваходзіць заданні, дзе патрабуецца запоўніць прабелы ў дыялогу, ці адказаць на пытанні, звязаныя са зместам.

Арганізацыя экзамену

[правіць | правіць зыходнік]

У 2017 годзе горад Мінск быў афіцыйна ўключаны ў спіс гарадоў, дзе праводзіцца «Nihongo Nōryoku Shiken». Арганізатарам правядзення экзамену ў Мінску з’яўляецца Арганізацыйны камітэт па правядзенні «Nihongo Nōryoku Shiken» у Беларусі, і рэалізацыя праекта ажыццяўляецца пры падтрымцы Асацыяцыі выкладчыкаў японскай мовы Беларусі. У дадзены момант у Мінску экзамен «Nihongo Nōryoku Shiken» праводзіцца адзін раз у год, у першую нядзелю ліпеня.

На экзамене кожнаму суіскальніку адводзіцца персанальнае месца, адзначанае нумарам, які супадае з нумарам яго ваўчара. У час экзамену пры сабе можна мець толькі два алоўкі для запаўнення экзаменацыйных анкет і аркуш.

Вынікі экзамена рассылаюцца па пошце. Вынікі зімняга экзамена звычайна даходзяць да суіскальнікаў у канцы лютага — пачатку сакавіка наступнага года, летняга — у кастрычніку. Таксама аб выніках можна даведацца анлайн на афіцыйным сайце экзамена прыкладна праз два месяцы, увёўшы свой рэгістрацыйны нумар і пароль, які быў у ваўчары.

Вынікі

[правіць | правіць зыходнік]
Год Узровень У Японіі Па-за Японіі
Пададзена заявак Прыйшло на экзамен Мінулае (%) Пададзена заявак Прыйшло на экзамен Мінулае (%)
2007[4] 1級 47 761 42 923 14 338 (33,4 %) 135 616 110 937 28 550 (25,7 %)
2級 34 782 31 805 11 884 (37,4 %) 186 226 152 198 40 975 (26,9 %)
3級 16 808 15 710 8 664 (55,1 %) 143 252 113 526 53 806 (47,4 %)
4級 3 908 3 383 2 332 (68,9 %) 64 127 53 476 27 767 (51,9 %)
2008[5] 1級 52 992 46 953 18 454 (39,3 %) 138 131 116 271 38 988 (33,5 %)
2級 41 924 38 040 16 289 (42,8 %) 187 482 157 142 58 124 (37,0 %)
3級 22 016 20 351 13 304 (65,4 %) 147 435 120 569 69 605 (57,7 %)
4級 4 524 3 903 2 765 (70,8 %) 65 877 55 828 31 227 (55,9 %)
2009-1[6] 1級 29 274 26 578 11 738 (44,2 %) 103 349 87 104 28 230 (32,4 %)
2級 26 437 24 793 9 279 (37,4 %) 130 753 110 266 27 543 (25,0 %)
2009-2[7] 1級 46 648 41 998 12 293 (29,3 %) 137 708 114 725 26 427 (23,0 %)
2級 36 528 33 807 12 462 (36,9 %) 176 628 147 328 41 488 (28,2 %)
3級 17 703 16 675 9 360 (56,1 %) 131 733 108 867 51 903 (47,7 %)
4級 3 212 2 932 2 155 (73,5 %) 61 995 53 041 29 529 (55,7 %)
2010-1[8] N1 26 225 23 694 9 651 (40,7 %) 73 863 62 938 19 402 (30,8 %)
N2 24 738 23 126 13 768 (59,5 %) 87 889 74 874 32 530 (43,4 %)
N3 6 947 6 280 3 051 (48,6 %) 42 227 32 100 12 574 (39,2 %)
2010-2[9] N1 40 041 36 810 12 774 (34,7 %) 100 689 87 763 25 781 (29,4 %)
N2 27 947 26 020 11 679 (44,9 %) 106 402 91 996 30 460 (33,1 %)
N3 8 363 7 665 3 501 (45,7 %) 56 236 45 906 18 883 (41,1 %)
N4 7 764 7 317 3 716 (50,8 %) 48 613 41 484 19 235 (46,4 %)
N5 2 065 1 870 1 458(78,0 %) 43 676 38 128 22 846 (59,9 %)
2011-1[10] N1 24 716 22 782 6 546 (28,7 %) 89 744 76 991 20 519(26,7 %)
N2 19 203 17 957 9 057 (50,4 %) 92 015 79 716 30 216 (37,9 %)
N3 5 642 5 211 2 511 (48,2 %) 36 841 29 507 13 230 (44,8 %)
N4 3 643 3 358 1 431 (42,6 %) 19 010 15 453 5 802 (37,5 %)
N5 716 649 464 (71,5 %) 12 346 10 510 6 108 (58,1 %)
2011-2[11] N1 36 426 33 460 11 849 (35,4 %) 100 873 88 514 27 452 (31,0 %)
N2 22 875 21 296 8 695 (40,8 %) 94 538 82 944 28 679 (34,6 %)
N3 8 149 7 580 3 073 (40,5 %) 49 917 41 655 16 576 (39,8 %)
N4 7 008 6 596 3 083 (46,7 %) 38 888 33 402 14 722 (44,1 %)
N5 1 603 1 481 1 045 (78,0 %) 33 245 29 159 16 986 (58,3 %)

Зноскі

  1. ↑ У сусветнай практыцы шырока распаўсюджаны англійскі пераклад назвы экзамена«The Japanese Language Proficiency Test» і абрэвіятура JLPT, якая ёй адпавядае
  2. ↑ N1-N5: Summary of Linguistic Competence Required for Each Level (англ.). Japan Foundation. Архівавана з першакрыніцы 19 лютага 2012. Праверана 15 снежня 2010.
  3. ↑ Objectives and History (англ.). Japan Foundation. Архівавана з першакрыніцы 19 лютага 2012. Праверана 15 снежня 2010.
  4. ↑ 2007年結果の概要 実施国・地域別応募者数・受験者数 Архіўная копія на Wayback Machine JEES
  5. ↑ 2008年結果の概要 実施国・地域別応募者数・受験者数 Архіўная копія на Wayback Machine JEES
  6. ↑ 2009年度1回日本語能力試験実施状況 Архівавана 21 ліпеня 2021. JEES
  7. ↑ 2009年度2回日本語能力試験実施状況 Архівавана 29 кастрычніка 2019. JEES
  8. ↑ Data of the test in 2010 (July) JEES
  9. ↑ Data of the test in 2010 (December) JEES
  10. ↑ Data of the test in 2011 (July) JEES
  11. ↑ Data of the test in 2011 (December) JEES

Спасылкі

[правіць | правіць зыходнік]
Узята з "https://be.wikipedia.org/wiki/Тэст_на_веданне_японскай_мовы"